Artykuł porusza temat związków pomiędzy miłością romantyczną a psychozą. Stawia tezę, że miłość romantyczna często jest przyczyną dekompensacji psychotycznej. Autorka wiąże to ze strukturą osobowości i wzorcem przywiązania osób z doświadczeniem psychozy. Powołując się na badania antropologiczne pokazuje jak faza zakochania odtwarzając związek matki z dzieckiem może stać się zagrażająca dla osób o psychotycznej strukturze osobowości. Moment zakochania, kiedy dochodzi do bardzo pierwotnej, prewerbalnej komunikacji może odtwarzać ich traumę bądź porażkę w kontakcie z obiektem pierwotnym. Badacze związani z teorią Bowblego podkreślają ryzyko "ekspansji self" we wczesnej fazie miłości romantycznej. Dla osób mających dobre doświadczenia dotyczące wczesnej opieki takie doświadczenie jest pociągające i ekscytujące, osoby przezywające psychotyczny lęk przed rzeczywistą utratą granic, pochłonięciem przez drugą osobę mogą reagować obronami psychotycznymi w postaci urojeń. W artykule zamieszczono fragmenty z historii pierwszego i kolejnego zachorowania osoby z doświadczeniem psychozy. Pokazują one jak ważne jest badanie przyczyn zachorowania, rozumienie choroby w kontekście życia pacjenta. Terapeuci powinni starać się rozumieć przekaz zawarty w urojeniach i halucynacjach pacjenta. Pacjenci reagujący psychoza na miłość romantyczną mogą mieć trudności z bliższą relacją (w tym także terapeutyczną).