Cel pracy:
Praca przedstawia podstawy teoretyczne analizy grupowej pacjentów psychotycznych oraz korzyści wynikające z tej formy psychoterapii.

Metoda:
Autorka dyskutuje zalecane w literaturze modyfikacje techniki grupowej w oparciu o doświadczenia własne.

Wyniki:
Zdaniem autorki zalecenia dotyczące bardziej dyrektywnego, ustrukturyzowanego prowadzenia grupy związane są z instytucjonalnymi formami leczenia tych pacjentów oraz z mechanizmami przeciwprzeniesieniowymi, a nie z ich rzeczywistymi potrzebami psychologicznymi. Formułuje ona tezę, że pacjenci „psychotyczni” mogą odnieść korzyści z włączania ich do grup pacjentów z różnymi rozpoznaniami (heterogennych), a także że obecność pacjentów „psychotycznych” w tych grupach może być korzystna dla jej uczestników.

Wnioski:
1. Analityczna terapia grupowa jest właściwym rodzajem terapii wobec pacjentów „psychotycznych.” 2. Osoby z doświadczeniem psychozy powinny być włączane do grup analitycznych, tak jak inne osoby na zasadzie arki Noego. Wymaga to oczywiście od terapeuty przekonania, że pacjenci z objawami psychozy są w stanie korzystać z psychoterapii i umiejętności pracy z objawami psychotycznymi. 3. Pacjenci „psychotyczni” doświadczają wykluczenia nie tylko przez społeczeństwo, ale także poprzez sposób myślenia o nich przez terapeutów i instytucje leczące.