Cel pracy:
Celem badania była analiza roli modeli operacyjnych w kształtowaniu symptomów depresyjnych u adolescentów. Na podstawie dotychczasowych wyników badań sformułowano hipotezę o zwiększonej podatności na depresję osób o więzi pozabezpiecznej.

Metoda:
Przebadano 84 adolescentów w wieku 12-15 lat, pod kątem stylu przywiązania i symptomów depresyjnych. Narzędzia użyte w badaniu to Adult Attachment Interview (George, Kaplan, Main) i Child Depression Inventory (Kovacs).

Wyniki:
Wyniki potwierdziły, że w grupie adolescentów manifestujących symptomy depresyjne przeważają osoby o pozabezpiecznym stylu przywiązania (52,3%). 58,8% osób przywiązanych bezpiecznie nie wykazało symptomów depresyjnych. W grupie osób o bezpiecznym nabytym w dzieciństwie stylu przywiązania, przeważały osoby niedepresyjne (71,4%). Wśród osób o stylu bezpiecznym zdobytym 50% nie zgłaszała symptomów depresyjnych, a pozostałe 50% manifestowało symptomy depresji lekkiej. Zarówno wśród adolescentów o stylu bezpiecznym nabytym, jak i zdobytym nie stwierdzono symptomów depresji ciężkiej.

Wnioski:
Teoria przywiązania Bowlby’ego leży u podstaw zrozumienia procesu kształtowania się modeli operacyjnych postrzegania siebie i innych ludzi. Przywiązanie bezpieczne koreluje z wysoką samooceną, samoregulacją emocjonalną i lepszą adaptacją w obliczu wyzwań adolescencji. Kategoria przywiązania bezpiecznego nabytego wydaje się jednak pełnić funkcję ochronną w bardziej skuteczny sposób. Również w kategorii bezpiecznej nabytej, brak przypadków depresji ciężkiej potwierdza znaczenie jakości więzi dla zdrowego rozwoju psychicznego. Wysoki wynik w tej kategorii osób przejawiających symptomy depresji lekkiej może świadczyć o tym, że być może w sytuacjach silnie emocjonujących, stresujących, aktywują się automatycznie elementy starego systemu, zwiększając tym samym podatność na depresję.