Cel pracy:
Obecność zaburzeń psychicznych w adolescencji zwiększa ryzyko wystąpienia ich także w dorosłości. Celem badań była analiza zależności między symptomami lęku i depresji u nastolatków a rodzajem doświadczanych sytuacji kryzysowych dotyczących środowiska rodzinnego lub rówieśniczego, a także ich związków z wzorcami radzenia sobie.

Metoda:
Do badania włączono 41 nastolatków w wieku od 11 do 18 lat zgłaszających się po pomoc psychologiczną do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz Poradni Zdrowia Psychicznego z powodu zaburzeń depresyjnych i lękowych. Badani wypełniali zestaw kwestionariuszy: Kwestionariusz Wydarzeń Kryzysowych, Kwestionariusz do Diagnozy Depresji u Dzieci i Młodzieży — skrócona wersja do samoopisu (CDI2), Inwentarz Stanu i Cechy Lęku (STAIC/STAI — odpowiednio do wieku), Jak sobie radzisz?

Wyniki:
Wśród nastolatków istotne znaczenie ma subiektywne postrzeganie doświadczanych trudności, nie ich liczba. Wysokie nasilenie lęku i depresji koreluje z wyższą oceną subiektywnego wpływu doświadczeń kryzysowych. W ocenie nastolatków sytuacje kryzysowe w grupie rówieśniczej mają większe znaczenie niż te w środowisku rodzinnym. Trudności w relacjach z rówieśnikami wiążą się z wyższym nasileniem lęku-stanu oraz lęku- cechy. Z kolei subiektywny wpływ doświadczeń konfliktowych w rodzinie nie jest istotnie skorelowany z nasileniem lęku i depresji. Występuje związek pomiędzy rodzajem doświadczonych kryzysów (rodzinnych i rówieśniczych) a strategiami radzenia sobie ze stresem.

Wnioski:
Wyniki pogłębiają stan wiedzy dotyczący prawidłowości występujących w okresie adolescencji. Pokazują zależności pomiędzy zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi a doświadczanymi trudnościami oraz sposobami radzenia sobie ze stresem. Podkreślają szczególne znaczenie kryzysów w grupie rówieśniczej w okresie adolescencji. Wnioski mogą być pomocne w planowaniu oddziaływań terapeutycznych, w których należy uwzględnić relacje rówieśnicze i oddziaływania grupowe.