Problem współwystępowania zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i zaburzeń osobowości wydaje się istotny zarówno z klinicznego, jak i terapeutycznego punktu widzenia. Wskaźnik współwystępowania tych zaburzeń jest wysoki i wynosi ok. 60% w grupach klinicznych i ok. 29% w grupie nieklinicznej. Mimo ich znaczącego współwystępowania, natura związku obu zaburzeń nadal jest słabo poznana. Tym bardziej uznać należy, że badanie wspomnianych zależności jest ważne i może pozwolić na pogłębione rozumienie pacjentów z podwójną diagnozą, a także na optymalizację oddziaływań terapeutycznych do nich skierowanych. W artykule przedstawiono studium przypadku pacjentki z rozpoznanymi zaburzeniami używania alkoholu i mieszanymi zaburzeniami osobowości (zaburzenie osobowości borderline, zaburzenie osobowości narcystycznej) oraz podjęto próbę zrozumienia wzajemnej zależności tych zaburzeń w kontekście historii życia pacjentki, w tym historii podejmowanych przez nią licznych prób leczenia. Konceptualizację przypadku oparto na paradygmacie psychodynamicznym, odnosząc się zarówno do modelu patologii osobowości O. F. Kernberga, jak i innych koncepcji psychodynamicznych bezpośrednio podejmujących zagadnienie nadużywania substancji psychoaktywnych.