Artykuł jest próbą ukazania analizy grupowej jako skutecznego oddziaływania psychoterapeutycznego w grupie pacjentów z doświadczeniem chronicznych stanów psychotycznych. Poprzez prezentację materiału klinicznego daje możliwość przyjrzenia się żywej materii tworzących się relacji, komunikacji oraz przenikających się światów z sytuacji aktualnej pacjentów, jak również z przeszłości. Autorka, poprzez dzielenie się swoim doświadczeniem prowadzenia grup pacjentów psychotycznych, stawia sobie za cel pokazanie, że pacjenci ci się rozwijają, kiedy umożliwi im się pracę przez dłuższy czas, co daje szansę na pełniejsze ożywienie przez nich własnych uczuć i myśli. Otwiera to możliwość tego rodzaju pracy w Środowiskowych Domach Samopomocy. Trzeba zaznaczyć, że wspomniane oddziaływanie psychoterapeutyczne nie mogłoby zaistnieć w miejscu, gdzie nie byłaby obecna kultura wspólnoty, otwartej komunikacji i szczerej ciekawości wobec myślenia grupowo-analitycznego. Nie przynosiłoby efektów, gdyby było „wyspą terapeutyczną” w środowisku totalitarnym, w którym zyski finansowe instytucji stoją przed dobrem pacjenta, gdzie nie ma miejsca na różnorodność i oryginalność, a zaciekawienie i poszukiwanie znaczeń jest przeżywane niczym zagrożenie, gdzie tylko jeden sposób rozumienia psychopatologii pacjenta uznany jest za właściwy. Innym ważnym aspektem tego tekstu jest zaprezentowanie możliwości wykorzystywania warsztatu zawodowego z pożytkiem dla rozwoju, pomimo braku idealnych warunków pracy, rozumianych jako możliwość utrzymywania ścisłych ram terapeutycznych.