ARTICLE
Terapia poznawczo-behawioralna w leczeniu patologicznego skubania skóry. Skuteczność i metody postępowania.
Więcej
Ukryj
1
Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej OD NOWA we Wrocławiu
Data nadesłania: 09-01-2020
Data ostatniej rewizji: 10-03-2020
Data akceptacji: 11-03-2020
Data publikacji: 01-06-2020
Psychoter 2020;192(1):59-73
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Patologiczne skubanie skóry (ang. pathological skin picking, PSP), znane również jako dermatillomania, charakteryzuje się nadmiernym i powtarzającym się drapaniem lub zrywaniem zdrowej skóry lub skóry z niewielkimi nieregularnościami. Zachowanie to prowadzi do uszkodzenia skóry i znacznego dyskomfortu wpływającego na społeczne funkcjonowanie chorego. Co ważne, zaburzenie to nie jest spowodowane podstawową chorobą dermatologiczną. Patologiczne skubanie skóry dotyka 1,5% populacji ogólnej, czasem zaczyna się już przed ukończeniem dziesiątego roku życia. Dermatillomania jest ściśle powiązana z trichotillomanią (patologicznym wyrywaniem włosów) (ang. hair pulling disorder, TTM). Chociaż patologiczne skubanie skóry zostało udokumentowane w literaturze medycznej już w XIX wieku, dopiero niedawno zostało włączone jako odrębna jednostka do systemów klasyfikacji diagnostycznych. Dermatillomania nie jest uwzględniona w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych — rewizja dziesiąta (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems, 10th revision, ICD-10). Jednak w ICD-11 oraz w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych, wydanie 5-te (ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, DSM-V) PSP istnieje jako zaburzenie przeczosowe (ang. excoriation disorder, ED), przeczosy psychogenne lub dermatillomania. PSP zostało włączone w spektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, biorąc pod uwagę, że ma podobne cechy i mechanizm powstawania jak trichotillomania. Jednym z klinicznie udowodnionych sposobów leczenia dermatillomanii jest trening odwracania nawyku (ang. habit reversal training, HRT) oraz terapia akceptacji i zaangażowania (ang. acceptance and commitment therapy, ACT).