Konstrukt czasu w procesie psychoterapii obok swojego znaczenia organizacyjnego wyznaczającego ramy pracy związane z reprezentowanym przez psychoterapeutę paradygmatem leczenia oraz długością trwania psychoterapii (setting terapeutyczny), ma również znaczenie związane ze sposobem percepcji wydarzeń życiowych przez pacjenta. Liczba dostępnych publikacji biorących pod uwagę koncepcję perspektywy czasowej (P. Zimbardo, J. Boyd) w obszarze klinicznym nie jest wyczerpująca, jednak wyniki badań jednoznacznie wskazują na jej istotne znaczenie w obrazie psychopatologii różnych grup diagnostycznych. Wśród przykładów, które uwzględniają znaczenie omawianej teorii w praktycznych interwencjach z obszaru psychoterapii są różnego rodzaju techniki pracy z metaforą czasu oraz formy terapii, takie jak Terapia Równoważeniem Perspektyw Czasu (Time Perspective Therapy - TPT), Terapia Poznawcza Oparta na Uważności (Mindfulness Based Cognitive Psychotherapy - MBCT) czy Future Directed Therapy. Celem artykułu jest przegląd badań uwzględniających znaczenie teorii perspektywy czasowej w obszarze psychopatologii, charakterystyka wymienionych form psychoterapii oraz rozważenie możliwości i ograniczeń włączania wybranych interwencji terapeutycznych wykorzystujących aspekt czasu do procesu psychoterapii i tworzenia nowych kierunków terapeutycznych.