Izolacyjny aspekt opieki psychiatrycznej determinuje naukowe i teoretyczne refleksje na temat pracy terapeutycznej z pacjentami w głębokich kryzysach psychicznych. Zachodzące współcześnie zmiany w tym obszarze implikują potrzebę dzielenia się nie tylko postępami w zakresie szeroko rozumianej wczesnej rehabilitacji pacjentów, ale także skutecznymi praktykami oddziaływań psychoterapeutycznych wobec pacjentów leczonych na ogólnopsychiatrycznych oddziałach stacjonarnych. Zagadnienia dotyczące metod terapii pacjentów w głębokich kryzysach psychicznych podejmowane są w literaturze wciąż stosunkowo rzadko, w szczególności w kontekście pracy zespołowej i jej terapeutycznego potencjału. Zwrócenie uwagi na te elementy leczenia stacjonarnego jest istotne dla procesu leczenia. W niniejszym artykule zaprezentowano zespołowy model pracy terapeutycznej ogólnopsychiatrycznego oddziału Szpitala Klinicznego im. dr. J. Babińskiego w Krakowie. Przedstawiono założenia teoretyczne leżące u podstaw tej pracy. Omówiono niektóre formy oddziaływań wraz z ilustracją elementów praktyki klinicznej. Refleksje dotyczą dalszych kierunków doskonalenia terapii w ramach stacjonarnej opieki psychiatrycznej.