Celem artykułu jest ukazanie uwarunkowań psychoterapii online w kontekście współczesnych badań z zakresu psychologii mediów, cyberpsychologii oraz komunikologii. Zwraca się w nim uwagę na możliwości i ograniczenia tej formy psychoterapii, opartej na zmediatyzowanej komunikacji elektronicznej, środowisku wirtualnym, przyjaznych interfejsach oraz sztucznej inteligencji. Istotną rolę w efektywności psychoterapii online odgrywają także: postawy, doświadczenie i wiek biologiczny terapeutów oraz poziom ich kompetencji medialnych i cyfrowych. W odniesieniu do klientów/pacjentów istotne jest także dotychczasowe doświadczenie ze środowiskiem sieci oraz typ oczekiwań, które łączą oni z tą formą usług psychologicznych i psychoterapeutycznych. Zjawiska te są pokłosiem przemian cywilizacyjnych, związanych z dynamicznym rozwojem mediów cyfrowych (interaktywnych, hipertekstowych, wirtualnych), które umożliwiają komunikację online w czasie rzeczywistym. Atrybuty współczesnej cywilizacji medialnej wpływają również na formy i strategie oddziaływań terapeutycznych oraz oczekiwania klientów/pacjentów. Opisując specyfikę komunikacji elektronicznej w psychoterapii, autorka artykułu wykorzystała także odniesienia do archeologii mediów. Pozwoliło to ukazać w syntetycznym skrócie poprzedniczki „psychoterapii online”, które miały wpływ na współczesne formy komunikacji medialnej obecne w terapii psychologicznej.