Celem artykułu jest zaprezentowanie terapii poznawczo-behawioralnej bezsenności z uwzględnieniem modyfikacji wprowadzanych w grupie osób starszych, a także dokonanie przeglądu wyników badań nad jej skutecznością. Na wstępie przedstawiono kryteria diagnostyczne bezsenności oraz współwystępujące z nią zaburzenia. Następnie scharakteryzowano bezsenność występującą u osób starszych podkreślając związane z wiekiem różnice. Zaprezentowano także modele wyjaśniające powstawanie i utrzymywanie się bezsenności. W dalszej części opisane zostały poznawcze i behawioralne techniki wykorzystywane w terapii bezsenności m.in. higiena snu, technika kontroli bodźców oraz restrykcja snu. Przedstawiono także modyfikacje klasycznych technik wprowadzane w terapii bezsenności u osób starszych, które uwzględniają m. in. stan zdrowia seniorów, możliwości poznawcze, styl i warunki życia, czynniki społeczne. Ostatnia część prezentuje wyniki badań nad skutecznością terapii poznawczo-behawioralnej bezsenności z uwzględnieniem jej efektywności w grupie seniorów oraz osób, u których bezsenność jest zaburzeniem towarzyszącym innym schorzeniom. Dokonany przegląd literatury wskazuje, że poznawczo-behawioralna terapia bezsenności – choć niejednokrotnie wymaga wprowadzania modyfikacji – jest skuteczną formą terapii w różnych grupach wiekowych, również u osób starszych.