Wstęp:
Psychoterapia jest metodą leczenia zaburzeń psychicznych o empirycznie potwierdzonej skuteczności. U części pacjentów poprawa nie następuje. Badania nad psychoterapią powinny dotyczyć rozpoznawania uwarunkowań sukcesu i porażki w leczeniu. Celami studium są: 1) przedstawienie przebiegu i efektów długoterminowej, podmiotowo zorientowanej, integracyjnej psychoterapii pacjentki z zaburzeniami obsesyjno–kompulsyjnymi (OCD), u której stwierdzono utrwalone trudności w efektywnym korzystaniu z psychoterapii; 2) psychologiczna analiza mechanizmów i czynników sprzyjających wystąpieniu poprawy.

Materiał i metody:
Studium przypadku procesu psychoterapii

Wyniki:
Przedstawiono egzemplifikację klinicznej użyteczności interwencji terapeutycznych opartych na odwoływaniu się i prowokowaniu doświadczeń podmiotowego udziału pacjenta w procesie terapeutycznym. Stwierdzono pozytywny związek pomiędzy występowaniem u Pacjentki poczucia posiadania wpływu na formę i przebieg leczenia a jego skutecznością. Psychologicznej analizy mechanizmów zmiany dokonano z perspektywy podejścia integracyjnego.

Wnioski:
Uwzględnienie przez terapeutę i świadoma aktywacja u pacjentów pozostających w procesie leczenia ich podmiotowego potencjału do zmiany może zwiększyć skuteczność oddziaływania psychoterapii u osób z uporczywymi zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi, zaburzeniami odżywiania się i zaburzeniami depresyjnymi. Słowa kluczowe: podmiotowość pacjenta w psychoterapii, mechanizmy zmiany, efektywność psychoterapii