Prowadząc terapię rodzin w podejściu systemowym szukamy niekiedy powiązań pomiędzy bieżącymi trudnościami w funkcjonowaniu dziecka a wydarzeniami z odległej przeszłości, czasem nawet sprzed jego narodzin. Emocjonalne reakcje osób doświadczających różnego rodzaju utrat współkonstruują jawne i ukryte przekonania wpisywane w kodeksy rodzinnych reguł. Ich międzypokoleniowy przekaz może odzwierciedlać się w specyficznym, nierzadko metaforycznym i symbolicznym, „problemowym” funkcjonowaniu dziecka. Delegowanie dziecka do pełnienia określonej roli w rodzinie, czy przekazanie mu pewnych, bardziej lub mniej wypowiedzianych, zobowiązań, wywołanie w nim trudnych, nieczytelnych emocji, które nie mają związku z jego realnością, mogą współtworzyć bądź nasilać kliniczne manifestacje objawów psychopatologicznych, znacząco pogarszających funkcjonowanie. Odwołując się do doświadczeń z własnej pracy klinicznej, dostępnej literatury przedmiotu, a także różnych koncepcji teoretycznych, autorzy niniejszej publikacji podejmą próbę rozszyfrowania mechanizmu wpisywania się utrat doświadczonych przez wcześniejsze pokolenia w rozwój zaburzeń funkcjonowania i ich kliniczny obraz u nastolatków korzystających z terapii rodzinnej i psychoterapii indywidualnej. Publikacja powstała w oparciu o wystąpienie konferencyjne.