Terapia schematów została stworzona przez Jeffreya Younga i jego współpracowników. Wywodzi się z terapii poznawczo-behawioralnej, łączy jednak w sobie elementy innych koncepcji. Choć czerpie z różnorodności klasycznych technik poznawczych i behawioralnych, istotnie podkreśla rolę technik doświadczeniowych, skoncentrowanych na emocjach oraz relacji terapeutycznej. Wykorzystywane w terapii schematów techniki skoncentrowane na emocjach bazują na uruchomieniu schematów wraz ze związanymi z nimi funkcjami poznawczymi, emocjami, doznaniami cielesnymi i wspomnieniami. Do najważniejszych technik z tej grupy zalicza się technikę kierowania wyobrażeniami oraz pracę z krzesłami. Technika kierowania wyobrażeniami wykorzystywana jest zarówno w fazie diagnozy (do diagnozy schematów, ich źródeł, stylów radzenia sobie i trybów), jak i w fazie zmiany. W fazie zmiany najczęściej stosowana jest wyobrażeniowa zmiana skryptów, której celem jest bezpośrednie uzdrawianie schematów pacjenta. Z kolei praca z krzesłami najczęściej bywa wykorzystywana do pracy z nieadaptacyjnymi trybami radzenia sobie. W terapii schematów relacja terapeutyczna odgrywa istotną rolę, zarówno jako czynnik leczący w procesie terapii, jak i stanowiący ważne tło dla stosowanych interwencji emocjonalnych. W podejściu tym wskazuje się na dwie ważne cechy relacji terapeutycznej: ograniczone powtórne rodzicielstwo oraz empatyczną konfrontację.