PL EN
ARTICLE
Łączenie terapii indywidualnej i rodzinnej w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży w kontekście relacji terapeutycznej, dialogowego Ja oraz praktyki terapeutycznej.
 
Więcej
Ukryj
1
Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży UM Poznań
 
 
Data nadesłania: 05-11-2015
 
 
Data ostatniej rewizji: 30-11-2015
 
 
Data akceptacji: 02-12-2015
 
 
Data publikacji: 21-12-2015
 
 
Autor do korespondencji
Małgorzata Talarczyk   

Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży UM Poznań, ul. Szpitalna 27/33, 60-572 Poznań, Polska
 
 
Psychoter 2015;175(4):65-76
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Zagadnienia łączenia terapii indywidualnej i rodzinnej budzi często kontrowersje w gronie terapeutów. Niewiele jest tez pozycji literatury poświęconej temu tematowi. Na polskim rynku dostępna jest książka Larrego Feldman'a pt. "Łączenie terapii indywidualnej i rodzinnej", w której autor opisuje integracyjne, wielopoziomowe ujęcie problemów klinicznych, zarówno w obszarze diagnozy, jaki pomocy terapeutycznej. Autorka dzieli się swoimi refleksjami dotyczącymi łączenia terapii indywidualnej i rodzinnej przez jednego terapeutę, również w kontekście: relacji terapeutycznej i koncepcji dialogowego Ja. Pracując w paradygmacie systemowym z dziećmi i młodzieżą oraz rodzinami, w określonych przypadkach autorka łączy obie formy terapii. W artykule opisana została integracja obu form terapii w oparciu o doświadczenia terapeutyczne autorki w pracy z takimi zaburzeniami, jak: lęk nocny u dzieci (Z 63), lęk przed separacją w dzieciństwie (F93.0), lęk społeczny w dzieciństwie (F93.2), zaburzenia związane z rywalizacją w dzieciństwie (FF93.3), mutyzm wybiórczy (F94.0), zaburzenia odżywiania w niemowlęctwie i dzieciństwie (F98.2), zaburzenia odżywiania się (F50) szczególnie u młodszych pacjentów [1]. W oparciu o własne doświadczenia terapeutyczne, autorka rozważa plusy i minusy łączenia psychoterapii indywidualnej oraz terapii rodzinnej.
eISSN:2391-5862
ISSN:0239-4170
Journals System - logo
Scroll to top