Celem artykułu jest przedstawienie intensywnej krótkoterminowej psychoterapii dynamicznej (ISTDP) jako terapii uznawanej za szczególnie użyteczną w leczeniu pacjentów z zaburzeniami somatyzacyjnymi. Po krótkiej prezentacji psychodynamicznego rozumienia zjawiska somatyzacji oraz podstawowych założeń ISTDP, omawiane są główne strategie i metody diagnostyczno-terapeutyczne stosowane w pracy z tego typu pacjentami. Są to osoby, które - podobnie jak chorzy z depresją - wykazują jednocześnie wysoki poziom nieświadomego lęku i bardzo duży opór w przeniesieniu, co sprawia, że wymagają oni szczególnego sposobu postępowania. W pierwszym etapie psychoterapii, dokonywana jest restrukturyzacja mechanizmów obronnych ego za pomocą tzw. formatu stopniowanego ( co polega na ciągłym monitorowaniu poziomu lęku u pacjenta oraz naprzemiennym stosowaniu presji na doświadczanie przez niego uczuć z tzw. opracowaniem poznawczym tego, co dzieje się na sesji). Dopiero w etapie drugim stosowane są – w ramach tzw. centralnej sekwencji dynamicznej - inne typowe dla ISTDP techniki (takie jak wyzwanie czy zderzenie czołowe), prowadzące do odblokowania i przepracowania budzących lęk uczuć, których wyparcie przyczyniło się do powstania symptomów.