Cel: Celem niniejszego artykułu będzie przyjrzenie się zauważonej już w 1923 roku przez Freuda paradoksalnej reakcji pacjenta na proces terapii nazwanej przez niego negatywną reakcją terapeutyczną. W dostępnej literaturze psychoanalitycznej zwykło się ukazywać negatywną reakcję terapeutyczną jako zjawisko wynikające z określonej konstrukcji psychicznej pacjenta. W tym artykule postaram się ukazać ten fenomen jako zjawisko relacyjne – proces, w którym specyficzne przeżywanie i wynikające z niego zachowania pacjenta są w określony sposób doświadczane i mogą być odreagowane przez psychoterapeutę. Bezradności, wstyd bądź/i gniew stwarzają ryzyko wejścia terapeuty z pacjentem w sadomasochistyczną koluzję lub pokusę prowokowania przez terapeutę pacjenta do przerwania terapii. Wtedy zamiast zmiany oboje - psychoterapeuta i pacjent - nieświadomie dążą do rozwinięcia czegoś, co można określić negatywną reakcją terapeutyczną. Artykuł może stanowić pomoc w reflektowaniu tego typu sytuacji.
Metoda: studia przypadków
Wyniki: Korzystając z własnego doświadczenia klinicznego spróbowałem przedstawić teoretyczną koncepcję negatywnej reakcji terapeutycznej.
Wnioski: W ostatniej części artykułu przedstawiam swoje spostrzeżenia dotyczące relacyjnych aspektów negatywnej reakcji terapeutycznej.
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.