Cel pracy:
Jakie wyobrażenia na temat zdrowia i choroby mają specjaliści zajmujący się pomaganiem - w tym psychoterapeuci. Istnieją implikacje wskazujące na tendencje do uznawania za bardziej zdrowe te zachowania, które odzwierciedlają męski model zdrowia.

Metoda:
Badania empiryczne-metoda case study kwestionariusz tego samego przypadku jedynie ze zmienioną płcią pacjenta. Po opisie przypadku badani otrzymali zestaw pytań dotyczących pacjenta/ki. Mediatory: seksizm ambiwalentny i autorytaryzm. Plan eksperymentalny dwuczynnikowy 2(płeć specjalisty K/M) x 2(płeć pacjenta K/M).

Wyniki:
N74 (44K i 30M) psychoterapeutów i innych specjalistów z obszaru pomocy psychologicznej. Terapeutki podobnie oceniały pacjentów obu płci, terapeuci ujawnili systematyczny błąd – gender bias. Obie płcie podzielają męski model zdrowia to w przypadku osądu klinicznego dla pacjentki versus pacjenta: (a) objawy kliniczne były postrzegane jako bardziej dysfunkcyjne (b) zalecano poważniejsze leczenie (np. hospitalizację); (c) w mniejszym stopniu sugerowano strategie bezpośredniego wpływu na swoje życie.

Wnioski:
W badaniu brak dowodów na seksizm i autorytaryzm, wyniki interpretujemy w modelu Carol Dweck - ludzie do oceny innych używają własnych naiwnych teorii osobowości: 1. Terapeuci obu płci są zwolennikami męskiego modelu zdrowia. 2.Terapeuci mogą mieć tendencję do spostrzegania analogicznych zaburzeń emocjonalnych jako mniej istotnych u mężczyzn. 3. Fakt, że stwierdzony przez nas gender bias występuje u terapeutów a nie terapeutek, może wskazywać na in-group bias. Najprawdopodobniej terapeuci mężczyźni mają tendencję do bardziej pozytywnej oceny sprawczych cech u mężczyzn pacjentów, ponieważ obaj należą do tej samej kategorii płci.