Celem artykułu jest przedstawienie Modelu Rzeki Życia, autorstwa Petera Nemetschka, jako hipnotycznej metody terapii prowadzonej na linii czasu. W pierwszej części artykułu nakreślono strategię pracy systemowej z jednostką lub rodziną, na której bazuje metoda, opartej o rozwijanie wizji przyszłości. Twórca metody zakłada, że celem terapii jest przywrócenie jednostce i/systemowi adaptacyjnych możliwości radzenia sobie z nieuchronnymi kryzysami za pomocą zasobów znajdujących się wewnątrz systemu. Zakłada również, że kierowanie uwagi pacjenta na wzbudzanie nadziei i budowaniu pozytywnej postawy wobec możliwości osiągnięcia celu w przyszłości, wzmocni końcowy efekt terapii. W kolejnej części artykułu opisana została metoda – jej struktura, podstawowe kroki pracy i sposób stosowania. Następnie przedstawiono przypadek krótkoterminowej terapii rodzinnej obrazujący zastosowanie metody w praktyce. Zgłoszonym przez matkę pacjentem był czteroletni chłopiec, cierpiący na zaburzenia wydalania (encopresis) W końcowej refleksji podkreślono te właściwości metody, które czynią ją wartościową i efektywnie promującą zmianę w terapii . Metoda znajduje zastosowanie w rozwiązywaniu różnorodnych problemów klinicznych w pracy z rodzinami, parami i pacjentem indywidualnym. Praca terapeutyczna przebiega równolegle z wszystkimi członkami rodziny w stanie niedyrektywnie wzbudzonej hipnozy. Terapeuta jest aktywny i kreatywny, dba o rozwijanie projekcyjnej przestrzeni obrazującej bieg życia pacjentów, wprowadza rytuały, używa symboli i metafory, spożytkowuje zasoby rodziny.