ARTICLE
Miejsce terapii wielorodzinnej w leczeniu nastolatków chorujących na anoreksję psychiczną. Opis metody i dotychczasowych wyników badań.
			
	
 
Więcej
Ukryj
	
	
									
				1
				Ambulatorium Terapii Rodzin Oddziału Klinicznego Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie
				 
			 
						
				2
				Pracownia Psychologii i Psychoterapii Systemowej, Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży UJ CM
				 
			 
										
				
				
		
		 
			
			
			
			 
			Data nadesłania: 15-11-2019
			 
		 		
		
		
		
			
			 
			Data akceptacji: 08-12-2019
			 
		 		
		
		
			
			 
			Data publikacji: 31-12-2019
			 
		 			
		 
	
							
					    		
    			 
    			
    				    					Autor do korespondencji
    					    				    				
    					Bartłomiej Józef Taurogiński   
    					Pracownia Psychologii i Psychoterapii Systemowej, Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży UJ CM
Ambulatorium Terapii Rodzin Oddziału Klinicznego Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie
    				
 
    			
				 
    			 
    		 		
			
												 
		
	 
		
 
 
Psychoter 2019;191(4):5-16
		
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Autorzy kontynuując tematykę terapii wielorodzinnej (ang. Multi-family therapy — MFT) przedstawiają zastosowanie tego rodzaju oddziaływań terapeutycznych w leczeniu dzieci i młodzieży z zaburzeniami odżywiania. Metoda pracy terapeutycznej, w której uczestnikami jest równocześnie kilka systemów rodzinnych borykających się z chorobą swojego dziecka jest stosowana na świecie od późnych lat osiemdziesiątych, jednak jej intensywny rozwój miał miejsce w ostatnich dwudziestu latach. Autorzy, opierając się na licznych doniesieniach naukowych, wskazują na zalety terapii wielorodzinnej w leczeniu nastolatków z anoreksją. Przytaczają modele oparte o doświadczenie i pracę kilku europejskich zespół terapeutów i przedstawiają wyniki przeprowadzonych dotąd badań. Terapia wielorodzinna okazuje się metodą równie skuteczną co klasyczna terapia rodzin w leczeniu omawianej grupy pacjentów. Jej zaletą jest aktywne wykorzystywanie zasobów uczestników oraz tworzenie kontekstu przyspieszającego zachodzenie zmian w rodzinach. Ze względu na niedostateczną liczbę danych omawiany sposób pracy wymaga prowadzenia dalszych badań nad jego skutecznością. Autorzy rekomendują włączanie tego rodzaju oddziaływań do oferty leczenia zaburzeń odżywiania na terenie Polski.